LA FILLE ET LE SAXOPHONE

Femke Steketee (saxophone) & Tobias Borsboom (piano)

Toen Adolphe Sax in 1840 voor het eerst de saxofoonfamilie begon te ontwikkelen, visualiseerde hij een instrument dat de kracht van het koper combineerde met de flexibiliteit van de snaren en het timbre van de houtblazers. Tegenwoordig wordt de saxofoon meestal geassocieerd met jazz, hoewel het eerst bedoeld was voor gebruik in klassieke muziek. Afgezien van enkele hoofdrolsolo's in het symfonisch repertoire, waaronder Ravels Bolero en zijn orkestratie van Mussorgskys Pictures at an Exhibition, Rachmaninovs Symphonic Dances en Gershwins Rhapsody in Blue, vond de saxofoon geen vaste plaats in het symfonieorkest. De ontwikkeling van het repertoire voor saxofoon als solo-instrument en in kamermuziek werd gestimuleerd door het virtuoze spel van de Franse pioniersaxofonist Marcel Mule. De componisten Eugene Bozza, Fernande Decruck en Paule Maurice schreven allemaal voor hem en creëerden werken die later de hoekstenen zouden worden van het klassieke symfonische repertoire. Elisa Hall, een rijke amateursaxofonist, moedigde componisten in de eerste jaren van de 20e eeuw ook aan om voor het instrument te schrijven; haar vele opdrachten omvatten een aan Debussy voor een werk voor saxofoon en orkest, met als resultaat zijn Rapsodie voor altsaxofoon en orkest. Voor haar debuut-cd voor het Etcetera-label zegt saxofonist Femke Steketee: "La fille et le saxophone bevat een selectie van de werken voor saxofoon en piano waar ik het meest van hou. Keer op keer word ik niet alleen geïnspireerd door [pianist[ Tobias Borsboom's subtiel spel en pianisten vrezen het saxofoonrepertoire maar ook door zijn poëtische en kleurrijke interpretaties."

Bozza:
 Aria for saxophone and piano

Debussy:
 Rhapsody for alto saxophone & piano (or orchestra), L. 98

Decrück:
 Sonata in C sharp major

Ibert:
 Histoires...

Maurice:
 Tableaux de Provence

Poulenc:
 Oboe Sonata, Op. 185

Steketee:
 Lullaby

Swart, C:
 Les Secrets De Lair