Premier livre de Pieces d'orgue

Pieter-Jan Belder (Georges Küttinger-Orgel Saint-Come et Saint-Damien Vezelise, F)

"Dandrieu's Premier Livre de Pièces d'Orgue werd een jaar na de dood van de componist in 1738 gedrukt. Het bevat zes suites met stukken in verschillende kerkelijke tonen, elk gevolgd door zes verzen die geschikt zijn voor uitvoering onder het loflied Magnificat. Terwijl de Magnificat-verzen een In de logische volgorde zijn de andere delen in de suites enigszins lukraak gepland. Zelfs als we de hymne van Pascal in de Premier Suite buiten beschouwing laten, hebben de overige stukken geen duidelijke volgorde, wat misschien de wens weerspiegelt om de publicatie zo algemeen bruikbaar mogelijk te maken. twee fuga's zijn de enige cantus Firmus-stukken in de collectie en zijn gebaseerd op de hymne Ave Maris Stella en de Pascal-proclamatie Exultet coelum laudibus (CD 1: 3 en 4). Net als de overige fuga's, die onafhankelijk zijn, is de stijl serieus: Elke fuga is gemarkeerd met Majestueusement [sic] en volgt de voorschriften van de voorwoorden van verschillende componisten uit de late 17e en vroege 18e eeuw. Hoewel geen enkele fuga uit dit tijdperk zo zorgvuldig is vervaardigd als die van de Rouennais-organist Jehan Titelouze (Parijs, 1623 en 1626). Hun plaatsing binnen georganiseerde orgelmissen en hymnen, vaak als het tweede couplet van een Kyrie, Gloria of hymne, demonstreert een onderliggende associatie tussen genre en retoriek. Soortgelijke associaties zien we bij de openingsdelen van elke Magnificat-set, maar ze werken op twee niveaus. Ze zijn sober en uitsluitend gereserveerd voor een plein jeu-combinatie van registers: basisregisters vanaf 16 voet tot beide mengsels maar zonder riet. Volgens André Raison moeten ze plechtig gespeeld worden met absolute vingerlegato. Een tweede retorische associatie is de link tussen registratie en tekst. Er is vermeld dat fuga's vaak werden gebruikt als het tweede couplet van hymnen en in missecties, en een soortgelijke associatie tussen een plein jeu en het eerste Kyrie, Gloria of Sanctus, of het eerste couplet van een psalm of lied komt in bijna elke tekst voor. publicatie van orgelcomponisten tot laat in de 18e eeuw. Dit is niet toevallig, aangezien het associëren van geluiden en tekst de gemeenteleden – van wie velen niet geletterd of vertrouwd waren met het Latijn – door de complexiteit van de ceremonie zou kunnen leiden. Een dergelijke associatie past binnen de inclusieve filosofieën van de ceremoniën. Verschillende commentatoren associëren plein jeu-stukken met Titelouze, en hoewel de registratie een link legt met de Noord-Europese school voor orgelspel, met name van componisten uit Vlaanderen en Spaans Nederland als Jan Pieterzoon Sweelinck, zijn andere genres beslist meer Frans. Zo hebben we bourrées (bijvoorbeeld Duo, Magnificat V; CD2: 15), menuets (bijvoorbeeld Basse de Cromorne, Magnificat III; CD1: 33), gavottes (bijvoorbeeld Trio, Magnificat V; CD2: 16), gigues ( Magnificat IV; CD2: 5), Italianiserende gigas (Duo, Magnificat III; CD1: 26) en, zoals eerder vermeld, rustieke dansen onder het mom van musettes. Het zijn niet alleen dansvormen die de Franse orgelmuziek doordringen, want we zien de invloed van de air de cour ook in de tedere recits (bijvoorbeeld Magnificat III; CD1: 33), gecoördineerde gambamuziek in de twee Tierce en Taille-stukken (Suites IV en V) en zelfs Lullyaanse ouvertures, die de basis vormen van de offertoires. Deze zijn exclusief gereserveerd voor grands jeux-combinaties die concertante- en ripieno-secties naast elkaar plaatsen met behulp van combinaties van riet, cornetten en grondregisters die de grote orkestwerken nabootsen die populair zijn bij Parijse apparatchiks van de opera.

Dandrieu, Jean Francois (1682-1738):
 Premier Livre de Pieces d'Orgue
 Suiten Nr. 1-6
 6 Magnificat-Vertonungen
 Offertoire pour le Jour de Paques "O filii & filae"