Campra: Messe de Requiem / Mondonville: In Exitu Israel / Rameau: In Convertendo Dominus (2023)

Marie Perbost, Victor Sicard, Emmanuelle Ifrah, Samuel Boden, Zachary Wilder & Le Concert d'Astree, Emmanuelle Haim

Met het monumentale Requiem van Campra zetten Emmanuelle Haïm en het Concert d'Astrée hun mooie missie voort: de meesterwerken van het Franse Grand Siècle onthullen. Als aanvulling op de "Requiem Mass" is er "In convertendo dominus" van Rameau, de componist die aan het begin en in het midden staat van het repertoire van Concert d'Astrée, maar ook "In exitu Israël" van Mondonville. Campra, Rameau, Mondonville - deze grote componisten die aan het hof van Versailles op het programma stonden, vinden onder leiding van Emmanuelle Haim de stijl en unieke smaak die zo kenmerkend zijn voor de 17e eeuw. De met lof overladen producties van Rameau's Hipolythe et Aricie in de Opera van Parijs of Campras Idoménée in de Opera van Lille bevestigen de immense musicus aan het roer van een toporkest. Met Marie Perbost, Emmanuelle Ifrah, Samuel Boden, Zachary Wilder, Victor Sicard.

Campra,Andre:
 Requiem

Mondonville, Jean-Joseph Cassanea de:
 In Exitu Israel

Rameau, Jean-Philippe:
 Convertendo Dominus

Recensies:

"Een steeds weer opdoemende vraag betreft het wel of niet gebruik van het vibrato, waarbij de meeste vertolkers inmiddels spaarzaamheid als hoogste gebod hanteren. Dat was in de eerste decennia (de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw) van de historiserende uitvoeringspraktijk zeker niet zo: het vibrato werd toen zelfs als 'kwaal' bestempeld, diende tot iedere prijs vermeden te worden, maar naarmate de tijd vorderde groeide toch wel het inzicht dat het niet langer als 'doodzonde' diende te worden beschouwd, wel degelijk - zij het uiterst spaarzaam - mocht worden toegepast (dus zeker niet, zoals in vrijwel alle traditioneel gevormde orkesten, op de 'automatische piloot'). Als puur expressie verhogend middel, onder als bijzonder te kwalificeren omstandigheden. Dit is ook de lijn die Haïm heeft gevolgd, al plaats ik er incidenteel wel vraagtekens bij in die gevallen dat de in vibrato gedompelde expressie meer prioriteit krijgt dan vanuit de optiek van een volmaakt uitgebalanceerde instrumentale en vocale textuur wenselijk zou zijn geweest. Een representatief voorbeeld daarvan is het 'Domine Jesu Christe' in Campra's Requiem. Een smetje? Het is in ieder geval ingebed in de opvatting van Haïm die groot respect afdwingt. Áls er überhaupt sprake mag zijn van kritiek, dan is dit echt het enige, want voor het overige mag de realisatie, ook opnametechnisch, ronduit meesterlijk worden genoemd."
opusklassiek.nl