KONZERT FUR KLAVIER, TROMPETE UND STREICHORCHESTER NR. 1 / SYMPHONIE NR. 9

Yefim Bronfman (piano), Hannes Läubin (trumpet) & Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, Mariss Jansons

De muziek van Sjostakovitsj blijft mensen over de hele wereld boeien en raken. Meer dan bijna enig ander werk getuigt het van een moeilijk politiek tijdperk en is het tegelijkertijd een tijdloze uitdrukking van existentiële menselijke gevoelens en ervaringen. Voor mij persoonlijk" - zei de twee jaar geleden overleden dirigent Mariss Jansons - "is Sjostakovitsj een van de meest serieuze en oprechte componisten van allemaal." BR-KLASSIK brengt nu nog twee uitstekende interpretaties uit: het indrukwekkende Concerto voor Piano, Trompet en Strijkorkest en de Negende Symfonie van de belangrijke Russisch-Sovjetcomponist - live uitgevoerd door het Beierse Radio Symfonie Orkest onder zijn jarenlange chef-dirigent Mariss Jansons. Sjostakovitsj' (eerste) pianoconcert biedt effectieve pianovirtuositeit, gedurfde experimenten, persiflage en karikaturen van verschillende muzikale trends. Het werd gecomponeerd in de zomer van 1933, slechts enkele weken na de voltooiing van zijn opera "Lady Macbeth of Mtsensk". Hij noemde het zelf een "spottende uitdaging aan het conservatief-serieuze karakter van het klassieke concerto gebaar". Vooral dit concerto toont het immense bereik dat de nog zorgeloze 26-jarige componist in de pracht van zijn talent wist te benutten. Hij combineert een rijkdom aan muzikale gedachten en ideeën tot een kleurrijke en fascinerende caleidoscoop. Hij zinspeelt op thema's van Haydn en Beethoven, eist van de pianist Lisztiaanse virtuositeit en een meesterlijke beheersing van het instrument en wekt romantische sferen op, die hij meteen weer met humor doorbreekt. Ondanks deze overvloed aan verschillende prikkels lijkt het concerto niet chaotisch of overladen: De jonge Sjostakovitsj behield moeiteloos de balans. Een soortgelijke (maar dit keer zeer gevaarlijke) evenwichtsoefening tussen creatief werk en staatsloyale conformiteit voerde de componist uit in zijn Negende Symfonie, die op 3 november 1945 in première ging voor een teleurgesteld, verbijsterd publiek in Moskou: In plaats van het verwachte heroïsche, regime conforme orkestrale gedonder naar het voorbeeld van de zevende "Leningrad Symfonie", klonk er speelse muziek, zonder pathos, eerder sluw en vol toespelingen, waarin iets niet helemaal lijkt te kloppen. Een muzikale puzzel vol ironische brekingen, karikaturen van pathetische triomfantelijke muziek - door de censoren herkend als een maskerade, maar niet gemakkelijk te ontcijferen. Sjostakovitsj had de spot gedreven met Stalin zonder dat hij het doorhad. Mariss Jansons, een expert op het gebied van zowel het Slavische repertoire als de symfonische muziek van de 19e en 20e eeuw, presenteerde deze twee meesterlijke speelse werken aan concertpubliek in München en Wenen: het Pianoconcert werd opgenomen in oktober 2012 in de Herkulessaal van de Residenz, de Negende Symfonie in maart 2011 in de Grote Zaal van de Weense Musikverein. - Yefim Bronfman, een internationaal veelgevraagde pianist die herhaaldelijk is geprezen voor zijn voorbeeldige interpretaties van de pianoconcerten van Sjostakovitsj, was de solist. Aan zijn zijde nam Hannes Läubin de solotrompet voor zijn rekening.

Shostakovich:
 Symphony No. 9 in E flat major, Op. 70