Symphonies 40 & 41

NDR Radiophilharmonie, Andrew Manze

Mozarts laatste symfonieën, tijdens zijn leven al gevierd als het summum van instrumentale compositie, blijven tot op de dag van vandaag het publiek verbazen. Of het nu het fabelachtige G-klein openingsdeel van de 40e Symfonie is of de ongeëvenaarde complexiteit van de majestueuze finale van zijn 41e Symfonie - Mozart ontplooide hier op onnavolgbare wijze zijn melodische genie en toonde de volle rijpheid van zijn "oude" muzikale ziel. Hoewel zijn vroege dood onverwacht was, vervullen deze twee symfonieën de luisteraar tot op de dag van vandaag met het gevoel van een bekroning - zowel voor Mozarts muzikale ontwikkeling als voor de symfonie van de 18e eeuw in het algemeen. De NDR Radiophilharmonie Hannover onder Andrew Manze speelt uiterst elegant, onopvallend en suggestief. Zo klinkt Mozart op een eigentijdse manier gespeeld. Aanbevolen!

Mozart:
 Symphony No. 40 in G minor, K550
 Symphony No. 41 in C major, K551 'Jupiter'

"This disc is so outstanding, and Manze such a fine musician, that I was not ready to find him subscribing to the fashion for fast Mozart minuets…Otherwise...I wanted for nothing and was stirred by these thrilling performances — Mozart on the heights."
Sunday Times - 10th March 2019

"Op lp, cd of in de concertzaal: Mozarts symfonieën nr. 40 en 41 worden vaak als broertjes gepresenteerd. Wat dat aangaat is Pentatone hier niet origineel. Maar zo verfijnd als de NDR Radiophilharmonie en dirigent Andrew Manze deze muziek onder handen nemen, dat is toch wel heel bijzonder. Manze is gepokt en gemazeld als het om de late achttiende eeuw gaat. Toch is er niets routinematig aan deze uitvoeringen, integendeel. Dirigent en orkest beheersen een nieuwe techniek op het gebied van frasering die je kunt omschrijven als ‘de minuscule overlapping’: steeds weer vallen inzetten nagenoeg samen met de uitklank van een vorige frase. Daardoor krijgt de muziek een continue impuls, een stuwende werking en een schijnbare versnelling. Omdat alles transparant klinkt - schitterend opgenomen in het Landesfunkhaus in Hannover, al had een uitbundiger stereo niet misstaan - ontgaan de effecten je nergens. Het openingsdeel van nr. 40 is voorbij voordat je er erg in hebt, zo pakt de muziek je bij de kladden. Dissonante klanken lijken overal met opzet een accent te krijgen. Het summum aan contrapuntiek, de finale van symfonie 41, vormt het toefje op de taart: wat een wervelende elf en een halve minuut! Zelden bereikt een radio-orkest zo’n hoog
artistiek niveau."
Klassieke Zaken Magazine 2-2019

"Given his long career as an exponent of historical performance practice, Andrew Manze comes at this music as if from within, displaying a natural sensitivity to effect and Affekt. Speeds are judiciously chosen and are never outlandish: you will have to search elsewhere for performances that motor through these symphonies with vim and virtuoso vigour…No fireworks, just music-making of the highest standard, that you’d never guess was taken from concert
performances."
Gramophone Magazine - April 2019

"For someone who had such a long career as a period-instrument violinist, Manze’s interpretations with the NDR Radiophilharmonie (of which he is now principal conductor) are surprisingly Romantic – and none the worse for that. To make the two most famous among all 18th-century symphonies sound so fresh is no mean feat. I enjoyed these performances immensely."
BBC Music Magazine - May 2019 *****

"The NDR Radiophilharmonie is anything but plush. The orchestra’s signature sound is neither rich velour nor the hard wood of self-denial, just forthright and lightly padded at best. Manze embraces the final symphony’s theatricality and offers an opening Allegro vivace of churning drama, color, and excitement. All in all, this is a remarkable “Jupiter.”"
Fanfare - January/February 2020