APOLLO E DAFNE

Apollo e Dafne, HWV 122
Andrea Lauren Brown (Dafne) & Dominik Woerner (Apollo)

Concerto Grosso Op. 3 No. 2 in B flat major, HWV313
Overture HWV 336
Dafne Suite in B flat major, HWV352
Dafne Suite in G major, HWV353
Der beglueckte Florindo suite, HWV 354
Chaconne from 'Terpsichore' HWV 8b

Appollo e Dafne is een lange cantate, je zou het ook een mini-opera’tje kunnen noemen. Händel schreef toen hij als jongeling in Italië werkte veel van dit soort cantates en legde hiermee de basis voor zijn hele compositorische carrière. Recitatieven en aria’s wisselen elkaar in hoog tempo af. Händel componeerde zijn cantates, die in lengte en bezetting onderling sterk konden verschillen, voor uitvoeringen in kleine kring in de Romeinse paleizen en later in de Napolitaanse theaters. Appollo e Dafne heeft al duidelijk een Napolitaanse toets, zoals in het duetje tussen Appolo e Dafne dat verrassend veel lijkt op het duet van Zerlina en Massetto uit de eerste akte van Don Giovanni van Mozart. Het Duitse Cantus Firmus Consort met twee uitstekende solisten koos voor een opzet waarbij de twee helften van de cantate worden gescheiden door instrumentale muziek die Händel schreef voor een ballet met hetzelfde thema als de cantate. Het Dafne-ballet is duidelijk geïnspireerd op de Franse hofdansmuziek terwijl de cantate juist is gemodelleerd naar het voorbeeld van Alessandro Scarlatti. Maar beiden dragen onmiskenbaar het stempel van de Duitser Händel, die al helemaal aan het begin van zijn carrière een volkomen eigen geluid gevonden had. Een hele aantrekkelijke cd dus.
Marcel Bijlo-Klassieke Zaken Magazine