IMPROMPTUS / MOMENTS MUSICAUX

Alexandre Tharaud (piano)

"Hij drong door tot in het hart van de schoonheden en afgronden van deze muziek," schreef "The Guardian" in 2014 over Alexandre Tharauds vertolking van Schuberts "Impromptus" in de Londense Wigmore Hall. Nu heeft de pianist de "Impromptus" opgenomen samen met twee andere werken van Franz Schubert: de zes pianostukken "Moments musicaux" en de eigen pianobewerking van de toneelmuziek voor "Rosamunde". Alexandre Tharaud toont zich een meester van de transcriptie; onder zijn vingers wordt de oorspronkelijk orkestrale toneelmuziek omgetoverd tot een pianosonate die barst van de ideeën

De "Impromptus" en "Moments musicaux" daarentegen behoren tot Schuberts bekendste composities voor piano. Dramatisch en veelgelaagd, geven de twee werken de volheid weer van de vroeg-romantische expressie en zijn verscheurde gevoelswereld. Ze werden geschreven op het hoogtepunt van het meesterschap van de componist, die veel te vroeg stierf, slechts enkele jaren voor zijn dood.

Dit is het eerste album dat Alexandre Tharaud geheel heeft gewijd aan de muziek van Franz Schubert. Cineasten zullen bij de klanken van Schuberts "Impromptus" waarschijnlijk al aan Alexandre Tharaud denken: In Michael Haneke's bekroonde film "Amour" uit 2012 speelde de pianist een bijrol en nam hij ook de filmmuziek op, waaronder verschillende werken van Schubert.

Schubert - 4 Impromptus, D899 (Op. 90)
 No. 1 in C minor
 No. 2 in E flat major
 No. 3 in G flat major
 No. 4 in A flat major

 Incidental music to Rosamunde, D797 in A flat major
 Moments Musicaux (6), D780, Op. 94

"Dit is de eerste cd waarop Alexandre Tharaud pianocomposities van Schubert speelt, maar wie de film Amour van Michael Haneke uit 2012 heeft gezien, heeft hem daarin de eerste en de derde Impromptu horen vertolken. Opvallend was toen al de eigenzinnigheid van zijn interpretaties. Dit heeft ook een bedenkelijk aspect. In een interview heeft de 52-jarige Fransman onlangs gezegd: ‘Als ik naar Schubert luister, heb ik altijd de indruk dat hij tegen mij praat en niet tegen mijn buurman.’ Waarom heeft hij dan niet beter naar Schubert geluisterd? Hij laat veel minder dynamische nuances horen dan er in de handschriften en eerste uitgaven van de Impromptus en Moments musicaux staan. Een echt pianissimo is amper bespeurbaar, terwijl Schubert een geprononceerde voorkeur had voor de zachte regionen en als een van de eersten de extreme aanduiding ppp heeft gebruikt. Tharaud speelt soms over abrupte overgangen van forte naar piano heen. Dat gaat dan ten koste van het reliëf in klank en expressie. Hiermee wil zeker niet gezegd zijn dat hij zich manifesteert als de eerste de beste toetsenrammer. Hij blijft een fantastische dichter aan de piano, met vele momenten van intense bevlogenheid."
Klassieke Zaken Magazine 05/06-2021