CONCERT ARIAS

Si mostra la sorte, K209
Lo sposo deluso, K430
Per pieta, non ricercate KV 420
Va, dal furor portata, K21
Misero! O sogno…Aura che intorno spiri, K431
Con ossequio, con rispetto, KV 210
Recitative & Aria ‘Or che il dover - Tali e cotanti sono’ KV 36
Clarice cara, K256
Se al labbro mio non credi, K295
Müsst ich auch durch tausend Drachen, K435

Rolando Villazón vindt in Mozart een nieuwe liefde

Een uitputtend werkschema en een operatie aan een cyste op zijn stembanden zorgden een aantal jaar geleden voor een abrupte onderbreking van de carrière van Rolando Villazón. Maar de Mexicaanse tenor kwam terug, viert opnieuw triomfen op de internationale operatonelen, en vond een nieuwe muzikale zielsgenoot: Mozart.

De wereld identificeert Rolando Villazón vooral met de gedoemde helden van het grote, romantische repertoire. Rodolfo in La Bohème, Don Carlo, Des Grieux in Manon, Roméo in Roméo et Juliette: allemaal gevierde rollen van Villazón. Maar de laatste jaren is de achttiende eeuw een prominentere plek in gaan nemen in het repertoire van de tenor. Dat begon met een onverwachte en succesvolle opwachting als titelheld Hercules in Fabio Biondi’s opname van Vivaldi’s opera Ercole sul Termodonte, en zet zich nu voort met Mozart. Je zou het een positief gevolg van zijn vocale crisis kunnen noemen: Villazón werkt intensief aan zijn techniek, en had nu het gevoel eindelijk klaar te zijn om dit repertoire te zingen. Op een voor hem typerende wijze is dat geen half werk, maar meteen een complete onderdompeling. Mozart neemt in Villazóns muzikale leven de komende tijd een onbetwiste centrale plaats in. En na een bekroonde Verdi-cd, vorig jaar, is het nu ook de hoogste tijd voor een liefdesverklaring aan Mozart op cd, samen met  dirigent Antonio Pappano en het London Symphony Orchestra.

De titel Concert Arias is wellicht wat misleidend. Het betreft hier niet alleen aria’s die voor concertuitvoeringen werden gecomponeerd, maar ook op maat gemaakte aria’s voor beroemde zangers – die werden ingevoegd in de opera’s van andere componisten om hen zo extra te laten schitteren – en aria’s uit opera’s die Mozart zelf nooit heeft voltooid. Geen standaardwerk en platgetreden paden dus, en ook daarvoor mogen we Villazón dankbaar zijn: de opname geeft ons een minder bekende Mozart, en bewijst wederom het genie van de componist in muziek met een breed uiteenlopend palet aan emoties.

En dat palet aan emoties is aan Villazón wel besteed. We horen een extraverter geluid dan we misschien doorgaans met Mozart associëren, met het hart op de tong en een hoorbare snik in de stem. Maar het is geen maniertje, het wordt nergens een truc. De luisteraar twijfelt niet aan Villazóns oprechte toewijding, en in elk geval wordt de muziek bij hem nergens saai of steriel. Zeker niet in de aria’s met een komische noot, die aan Villazón, met zijn natuurlijke hang naar het clowneske, bijzonder goed besteed zijn. Het klinkt als een echte muzikale ontdekkingsreis waarvan tenor en dirigent ons deelgenoot maken.

En het houdt niet op met deze solo-cd. In een meerjarenproject van dirigent Yannick Nézet- Séguin om voor Deutsche Grammophon de zeven volwassen opera’s van Mozart op te nemen, is Rolando Villazón de artistieke spil: in alle opnames zal hij de belangrijkste tenorrollen op zich nemen. Don Giovanni en Così fan tutte zijn reeds uitgebracht, Die Entführung aus dem Serail, Idomeneo, Le nozze di Figaro, La clemenza di Tito en Die Zauberflöte zullen de komende jaren nog volgen. Villazón en Mozart: een romance waar we de komende tijd van kunnen blijven genieten.